Misschien het laatste blog?

Hallo iedereen,

leuk hé, die belofte van Bert om elke week een blog te schrijven ;) Ondertussen is het al bijna een maand geleden!

Eerlijk gezegd, weet ik niet meer waar we zijn gebleven met het blog en ik ben al helemaal ingeburgerd en ben te lui om het terug te lezen, haha.

Ondertussen heb ik al mijn stage opdrachten af en bij elke beoordeling staat een goed! Ook heb ik mijn onderzoeksverslag af en een klinische les gegeven en hiervoor kreeg ik een 8! Mijn eindevaluatie op stage heb ik ook afgesloten met een goed! Ik beni zo ontzettend trots op mijzelf!
Deze week nog 3 dagen stage lopen, woensdag, donderdag en vrijdag. En dan hebben we nog een weekje "vakantie".

In ons weekje "vakantie" zijn we nog 3 dagen in de dierentuin te vinden voor het vrijwiligerswerk. Vanmorgen waren we daar ook weer hard aan het werk en tot ons grote verdriet is er in ons bijzijn een biggetje overleden :( oorzaak onbekend, helaas. Dit is niet het enige heftige wat we afgelopen maand hebben meegemaakt maar dat lezen jullie zo dadelijk wel, tenminste als je door blijft lezen.

Waar zal ik eens beginnen...
Na ons laatste blog hebben we ons dus opgegeven voor het vrijwilligerswerk, dit is zo ontzettend leuk! Ik ben nog steeds helemaal verliefd op een geitje, hij het Blanku. Dat is papiaments voor blanke, die zagen jullie vast niet aankomen ;) Ik zal een foto plaatsen van dat lieve geitje. Dit geitje is trouwens aan de kant van de weg gevondne met zijn navelstreng en alles er nog aan. Hij is met de hand gevoerd en erg aan mensen gehecht, zo lief!!

We hebben hier ook Sinterklaas gevierd. De Sint had mij verwend met mijn naam in chocolade letters, heerlijk! Bert is door de Sint verwend met stroopwafels en een paar Amerikaanse dollars. Nu vraag je je vast af, wat moet Bert met Dollars?? Dat vertel ik later :)
En omdat het Sinterklaas was vonden we dat ook een reden om gezellig een drankje te gaan doen (zie foto)

Wij hebben onze eerste en laatste ervaring gehad bij de Starbucks, echt niet om over naar huis te schrijven. Getsie! Maar we zijn wel een foto rijker (zie foto)

Dan komen we nu bij ons andere heftige verhaal. Bert en ik gingen op pad om naar Santa Pretu te gaan. Santa Pretu betekend het zwarte zand. Het strand is alleen bruin en niet zwart maar het gaat om het idee. Hier schijn je heel mooi te kunnen snorkelen en daar hadden wij zin in. Je kunt bij Santa Pretu komen per boot of lopend. Wij kozen ervoor om te gaan lopen. Je begint dan bij Santa Cruz en met ongeveer 10 minuten loop ben je daar.
Wij konden alleen het begin van het pad niet vinden, allebei blond hé ;)
Toen wij op het punt stonden om maar weer de auto in te stappen en naar een ander strand te gaan, kwamen we een ander stelletje tegen. Douwe en Lisanne heten ze. Zij wilde graag naar Boca Fluit meer bekend als de Blue Room. Dit is een grot waar je al zwemmend binnen kunt komen en door het lichtval op het water is de hele grot blauw gekleurd. Deze blauwe kamer is vlakbij Santa Pretu ongeveer 5 á 10 minuutjes langer lopen. Dit stel wilde dus met de watertaxi alleen deze was niet beschikbaar tot 15.30uur.
Op het punt dat we zoiets hadden van, we doen het wel een andere keer, kwam er een man aangereden met een groepje mensen. Hij vertelde dat hij van Hiking Adventures was en hij met die groep naar Santa Pretu en de blauwe kamer ging. Deze man was zo vriendelijk dat we met hun mee mochten lopen. We liepen eerst langs Santa Pretu maar gingen meteen door naar de blauwe kamer en we zouden daar later terugkomen.
Eenmaal aangekomen bij de blauwe kamer, was het water toch best een beetje wild. De vriendelijke man vertelde dat als het niet te vertrouwen was we er niet in zouden gaan. Zo goed gelovig als we zijn gingen we dus het water in. Om al in het water te komen moest je al van rotsen afspringen. Dat is zo leuk om te doen, not!
Toen we voor de ingang van de grot dobberden, legde de man snel uit hoe we er in moesten gaan. Het water was vrij wild en stond te hoog om op normaal wijze naar binnen te zwemmen dus we moesten onderwater zwemmen. De man vertelde dat we het ongeveer 1,5 tot 2 meter was. Ik dacht dat lukt mij ook wel! Douwe, Lisanne, Bert en ik gingen dus op zijn teken zwemmen. De stroming onderwater was best sterk dus je moest nog flink kracht geven om vooruit te komen. Op het moment dat ik dus onderwater was (met mijn duikbril op) zag ik geen hand voor ogen. Bert zwom vlak voor mij maar ik zag hem niet. Het volgende moment klapt er een golf op mijn rug en drukte al het lucht uit mijn longen. Zo handig als ik ben, en uit schrik reactie, doe ik mijn mond op. Dus mijn mond vol met zout water... Lichtelijk in paniek zwem ik omhoog, stoot ik mijn hoofd keihard tegen de rotsen. Ik was er nog lang niet. In plaats van 1,5 tot 2 meter was het 4 meter!

Met moeite kom ik uiteindelijk in die blauwe kamer terecht. Alleen was de blauwe kamer niet blauw maar zwart, vanwege het wilde water. Wij zijn met zijn vieren binnen en zien bijna niets. Die man was niet naar binnen gegaan en die mensen uit zijn groep ook niet. Opeens komt de hond van die mijn de grot binnen. Ik heb geen idee hoe dat beest daar gekomen is. Maar omdat de zee als maar wilder werd, was die hond snel buiten adem. Dus Bert had een grote Labrador op zijn schouder terwijl hij zelf ook moest watertrappen. Uiteindelijk komt die man binnen om zijn hond op te halen en zo snel als hij kwam was hij ook weer weg. Lisanne en ik waren ondertussen behoorlijk in paniek omdat het water nu echt ruig werd. Zij zwom net op het goede moment terug en toen waren we nog met zijn drieën binnen. Het volgende moment wordt het water als ruiger en ben ik al bekaf. Ook Douwe is in paniek en Bert oogt nog vrij rustig. Na ongeveer 10 minuten nam Bert het hef in handen en zei dat we nu echt terug moesten gaan zwemmen. Het eerste stuk kon ik mijn mond nog net boven water houden en Bert beschermde mijn hoofd, lief toch! Er kwam een hoge golf aan en ik was net te laat met in ademen. Ik begon als een gek te zwemmen, probeerde omhoog te komen maar was er nog steeds niet. Daarna werd ik zwart voor mijn ogen en merkte ik alleen nog dat iemand (Bert, natuurlijk) mij aan mijn hand omhoog trok. Het leek uren te duren voor ik weer boven water was en ik weer helder werd. Ik was helemaal in shock en kon helemaal niets behalve huilen.. Bert heeft me veilig terug gebracht naar te rotsen en daar werd ik door Bert en die man ophoog geduwd en Douwe trok mij aan m'n arm omhoog. Toen ik eindelijk weer op mijn strandlaken zat, was ik een wrak. Ik kwam er ook achter dat mijn hoofd bloedde en dat mijn benen en armen er ook niet meer uitzagen. Bert had zijn hand opgehaald doordat hij met hoofd beschermde. Toen ik een beetje bijgekomen was werd mij ook nog verteld dat er ook haaien zwemmen. Kortom, ik ga nooit meer naar de blauwe kamer! En nog het vreemdste van het verhaal is dat die Hiking Adventures helemaal niet bestaat! We zijn daarna nog naar Santa Pretu gegaan maar we voelden er niets meer voor om nog te gaan snorkelen. We hebben nier nog wel een foto gemaakt! Helaas kan ik geen filmpjes plaatsen..

Oké, nu we dat gehad hebben zullen we het over iets leuks hebben?
Die dollars die Bert had gekregen waren voor een pokertoernooi in Otrabanda. Bert heeft het heel goed gedaan en is geëindigd als tweede. Natuurlijk was ik apetrots!

We hebben ook nog gezellig gebowld met Klaas Jan en Johan. Ik heb geleerd dat ik geen natuurtalent ben en er ook geen talent voor heb. Er zijn natuurlijk wel foto's gemaakt dus zal er een goeie uitzoeken, hahaha.
Ondanks dat ik telkens op het nippertje verloor (ahum) hebben we het erg gezellig gehad.

Ondertussen is het aftellen alweer begonnen en we gaan over 11 dagen alweer naar huis. En in Nederland is het nu al de 17de dus over 10 dagen en over 11 dagen slaap ik weer lekker in mijn eigen bedje :)

Ik durf niet te beloven of er hierna nog een blog komt, we zullen ons best gaan doen. Wederom is dit blog weer niet kort gebleven, sorry! Maar dan hebben jullie tenminste iets te lezen bij het ontbijt :)

De foto's worden even op de laptop gezet en daarna plaats ik ze bij dit blog.

Lieve mensen, slaap lekker! Herinner gister, leef vandaag en droom over morgen!

Sunchi!!